Jan Kościerzyński urodził się w Rożnie, koło Służewa 1 października 1921 roku. W czasie okupacji był deportowany do pracy przymusowej przez III Rzeszę. Deportacja trwała od maja 1940 roku do wyzwolenia w styczniu  1945 roku.

Jadwiga Kosztowna przyszła na świat 31 października 1921 roku w mazowieckim Bądkowie (gmina Brudzeń Duży).

Helena Michoń, z domu Plewka, przyszła na świat 8 grudnia 1921 roku w Rokitnie (powiat lubartowski, województwo lubelskie). Wychowywała się pod opieką dwóch ciotek, ponieważ jej matka zmarła wkrótce po porodzie. Życie pani Heleny od najmłodszych lat było wypełnione ciężką pracą, nie było w nim czasu na dziecięcą zabawę czy edukację. Od 14 roku życia pracowała w majątku hrabiowskim w pobliskiej miejscowości Niemce (powiat lubelski). Czas wojny wspomina jako ciągłe rabunki i przemoc.

Helena Coda z domu Kotowska urodziła się 28 września 1921 roku w Feldheim (Niemcy) podczas podróży powrotnej, pracujących za granicą, rodziców Adama i Ludwiki do kraju. Rodzina zamieszkała w Niwiskach (województwo łódzkie), gdzie dorastała razem z czterema braćmi. Osiemnaste urodziny obchodziła w opanowanym wojną kraju. Razem z ojcem i jednym z braci w listopadzie 1939 roku została wysłana na roboty przymusowe na terytorium III Rzeszy. Początkowo pracowała na gospodarstwie rolnym w Thuldorf niedaleko Rostocku, gdzie była wyjątkowo źle traktowana przez właściciela. Następnie, razem z ojcem została przeniesiona do Willershagen i aż do końca drugiej wojny światowej pracowała na roli.

Halina Sadowska to mieszkanka Bydgoszczy urodzona 11 grudnia 1921 roku w Warszawie. Na Kujawach zamieszkała, po tym, kiedy w czasie powstania warszawskiego uciekła wraz z mężem ze stolicy. Rodzice zginęli w czasie wojny, a jedyna siostra będąca położną pozostała w Warszawie. Małżeństwo Sadowskich początkowo osiedliło się w Toruniu, gdzie małżonek był wojskowym, po 5 latach przenieśli się do Bydgoszczy. Seniorka mieszka tam do dziś.

Genowefa Ziemniak urodziła się w Leonowie (powiat aleksandrowski) 2 grudnia 1921 roku. Po wojnie wraz z mężem zamieszkała w Wielowiczu w powiecie sępoleńskim. Od 1964 roku prowadziła gospodarstwo rolne i jednocześnie aktywnie działała w wielu organizacjach, w tym kółkach rolniczych i Kole Gospodyń Wiejskich w Płociczu. Pani Genowefa to osoba niezwykle zaangażowana i oddana społeczeństwu.

Aniela Stanisława Mikołajczak z domu Wietrzycka urodziła się 21 grudnia 1921 roku w miejscowości Bnin w ówczesnym województwie pomorskim. Była najmłodszą z pięciorga rodzeństwa. Miała szczęśliwy dom i kochającą rodzinę. Należała do Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Gdy skończyła siedemnaście lat, w 1939 roku wybuchła druga wojna światowa, która, jak sama mówi,  zniszczyła całą Jej młodość. Rodzice zostali wysiedleni do miasteczka Łomazy, a ona sama została zmuszona do pracy u Niemców. Doświadczyła wtedy wielu przykrości i ciężkich przeżyć. Musiała przez kilka miesięcy kopać rowy przeciwczołgowe w lesie wędrując dziennie w jedną i w drugą stronę po 15 km, a jedynym całodziennym pożywieniem była miska zupy z brukwi i kawałek chleba. Za próbę ucieczki została postawiona pod murem do rozstrzelania. Jednak modlitwa i nakreślony na piersi znak krzyża ocalił Jej życie.

Adela Kulczyńska-Pietraszek urodziła się 10 października 1921 roku na Lubelszczyźnie w Witowicach koło Końskowoli w powiecie puławskim. Tam też pobierała edukację. W czasie II wojny światowej pani Adela kończyła kursy pielęgniarskie w warunkach konspiracyjnych. W raz z grupą partyzantów, do których należeli jej bracia, wspierała ruch oporu jako łączniczka.