Zenobia Orłowska urodziła się 29 września 1921 roku w Pabianicach (województwo łódzkie). Matka Elza Haid, z pochodzenia Niemka, pracowała jako szwaczka, a ojciec Michał Stępczyński był kowalem. W rodzinnym mieście dorastała razem z bratem i siostrą. Ukończyła Szkołę Podstawową nr 19 w Pabianicach, a wolnym czasie pracowała jako tkaczka, pomagając matce. Jako młoda kobieta, po wybuchu drugiej wojny światowej została wywieziona na przymusowe roboty do Niemiec. Pracowała m.in. w Schwerin i Neuenstein. Udało jej się uciec, ale z uwagi na brak dokumentów, była skazana na wojenną tułaczkę.

Wacław Roguski urodził się 25 września 1921 roku w Górkach Borzych (województwo mazowieckie) jako trzecie dziecko Heleny i Bolesława. Razem z bratem i siostrą dorastał na prowadzonym przez rodziców gospodarstwie rolnym. Ukończył szkołę podstawową w położonej nieopodal Korytnicy. Naukę kontynuował w latach 1935-1937 w Gimnazjum Biskupim w Siedlcach (województwo mazowieckie), a od 1939 roku uczęszczał do Prywatnego Gimnazjum Towarzystwa Szkoły Średniej w Węgrowie (województwo mazowieckie). Został przyjęty do liceum humanistycznego, ale dalszą edukację, jak się okazało tymczasowo, przerwała wojna.

Stefania Sabina Nowicka, z domu Zalipska, urodziła się 20 września 1921 roku w mazowieckiej miejscowości Stok Ruski. Miała czworo rodzeństwa: braci Henryka i Zdzisława oraz dwie siostry Genowefę i Bolesławę.

Stanisława Wróblewska, z domu Argalska, urodziła się 26 grudnia 1921 roku w Radominie (powiat rypiński).

Stanisława Sobiech urodziła się 5 listopada 1921 roku w Wólce (powiat rypiński). Dorastała w wielodzietnej rodzinie, miała ośmioro braci i pięć sióstr. Ojciec Franciszek trudził się strycharstwem i był klarnecistą przygrywającym na okolicznych zabawach tanecznych, a matka Józefa opiekowała się domem. Pani Stanisława wychowywała się w skromnej rodzinie, w której dzień nie kończył się bez modlitwy.