Rówieśnicy Niepodległej

Wręczenie medalu stuletniej Apolonii Górskiej, fot. z archiwum prywatnego rodziny
Wręczenie medalu stuletniej Apolonii Górskiej, fot. z archiwum prywatnego rodziny

Apolonia Górska

„Chcieć i móc” – to motto przewodnie pani Apolonii, harcerki, matki i gospodyni domowej. Rozśpiewana, aktywna i przedsiębiorcza kobieta. Prowadziła dom i zawodowo pracowała w Gminnej Spółdzielni w Janowcu Wielkopolskim.

 

Urodziła się 6 lutego 1924 roku w miejscowości Łopiennie (dawne województwo poznańskie). Jest jednym z pięciorga dzieci Bolesława i Marty Płucińskich. Ojciec nestorki był powstańcem wielkopolskim. W rodzinnej miejscowości skończyła szkołę. Działała w harcerstwie, dbała o to, by członkowie zastępu zdobywali nowe stopnie, sprawności i osiągali wysokie wyniki w szkole. Harcerstwo dawało jej radość i satysfakcję, realizowała się jako zastępowa. Okres okupacji niemieckiej spędziła na służbie u miejscowego gospodarza. Pracowała w gospodarstwie od piętnastego roku życia.

 

W 1945 roku wyszła za mąż, za Edmunda, malarza pokojowego z zawodu, druha straży pożarnej, muzyka w gminnej orkiestrze dętej. U jego boku przeżyła 55 lata. Pani Apolonia owdowiała w 2000 roku. Jest matką trzech synów (Zbigniewa, Władysława i Bogusława) oraz dwóch córek (Jadwigi i Danuty). Doczekała się piętnaściorga wnucząt i dwanaściorga prawnucząt.

 

Hobbystycznie zajmowała się krawiectwem, dziewiarstwem i hartem. Najbliżsi podziwiają jej zdolności organizacyjne i kompetencje ekonomiczne. Szczególnie uwidaczniające się w prowadzeniu gospodarstwa domowego i przydomowego ogrodu. Jeszcze niedawno pielęgnowała krzewy, drzewa owocowe i warzywa.

 

Beata Krzemińska

rzecznik prasowa Urzędu Marszałkowskiego

 

luty 2024 r.