PORTAL INFORMACYJNY URZĘDU MARSZAŁKOWSKIEGO WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO W TORUNIU

Do 15 listopada 2024 roku nasi beneficjenci zobowiązani byli do złożenia wniosków o płatność dotacji w ramach Projektu „Wsparcie opieki nad zabytkami Województwa Kujawsko-Pomorskiego w 2024 roku”.

Tym czasem kolejni partnerzy projektu  przeprowadzą prelekcje na temat zabytków i wykonanych prac. Grudniowy harmonogram prelekcji przedstawia się następująco:

• 6 grudnia o godz. 18:00 w kościele pod wezwaniem św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty w Nowem, nazwa zadania: „Prace konserwatorskie ołtarza p.w. św. Mikołaja z kościoła p.w. św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty z miejscowości Nowe, gm. Nowe”,
• 8 grudnia o godz. 9:30 w kościele pod wezwaniem św. Wawrzyńca w Nakle nad Notecią, nazwa zadania: „Remont elewacji południowej w kościele p.w. św. Wawrzyńca w Nakle nad Notecią”,
• 8 grudnia o godz. 12:00 w kościele pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy w Bydgoszczy, nazwa zadania: „Remont kościoła parafialnego p.w. św. Antoniego z Padwy w Bydgoszczy – etap XII”,
• 9 grudnia o godz. 19:00 w kościele pod wezwaniem Świętej Trójcy w Strzelnie, nazwy zadań: „Strzelno, romański kościół p.w. Świętej Trójcy (XII/XIII w.) – prace konserwatorskie wybranych figur z Ołtarza Świętego Krzyża”, „Strzelno, romański kościół Świętej Trójcy (XII w.) – prace konserwatorskie wybranych fragmentów wątku kamiennego i ceglanego na elewacjach kościoła (transeptu)”,
• 19 grudnia o godz. 17:00 w kościele pod wezwaniem śś. Wojciecha i  Katarzyny w Boluminku, nazwa zadania: „Prace konserwatorskie polichromii wielobarwnych na deskach sklepienia nawy głównej kościoła p.w. śś. Wojciecha i Katarzyny w Boluminku”.

 

Celem głównym Projektu jest: zwiększenie wykorzystania potencjału zabytkowych obiektów sakralnych województwa kujawsko-pomorskiego na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego. Odbywa się to poprzez:

– poprawę stanu technicznego elementów konstrukcyjnych nieruchomych obiektów zabytkowych. Projektem objętych jest kilkadziesiąt nieruchomych obiektów zabytkowych. Jednym z problemów części z nich jest zawilgocenie budynków wynikające z nieszczelnych pokryć dachowych, uszkodzonych elewacji czy braku izolacji przeciwwilgociowej;

– poprawę stanu zabytkowych wnętrz nieruchomych obiektów zabytkowych. W tym przypadku niezbędna jest przede wszystkim interwencja w obszarze niszczejących polichromii ściennych;

– poprawę stanu zabytków ruchomych i innych elementów wyposażenia obiektów zniszczone upływem czasu, a także innymi czynnikami (głównie wilgocią). Obecnie możliwe są działania, których efektem będzie odnowienie obrazów, rzeźb, ołtarzy i innych elementów wyposażenia;

– przywrócenie pierwotnych walorów estetycznych obiektów zabytkowych. Obecnie konieczne jest doprowadzenie do pierwotnego wyglądu aktualnymi metodami i środkami konserwatorskimi, które nie zatrą pierwotnej idei obiektu;

– zwiększenie dostępu do informacji na temat posiadanych przez kościoły zasobów materialnych poprzez prelekcje skierowane do lokalnej społeczności.

 

Barokowy ołtarz boczny p.w. św. Mikołaja z kościoła p.w. św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty z miejscowości Nowe pochodzi z 1721 r.; autor i warsztat nieznane; architektoniczny, dwukondygnacyjny, z mensą skrzyniową osłoniętą antepedium z centralnie umieszczonymi, skrzyżowanymi: kotwicą krzyżem i sercem oraz rozmieszczonymi w narożach złoconymi gwiazdami, niska predella zdobiona złoconym, mięsistym akantem, ujęta prostopadłościennymi cokołami o profilowanych płycinach, na których wsparte złocone kolumny kompozytowe, flankujące pierwszą kondygnację retabulum mieszczącą obraz śś. Mikołaja oraz obraz wizji św. Antoniego Padewskiego. Obie kondygnacje ujęte akantowymi uszakami, w zwieńczeniu rzeźbą Anioła; technika: drewno polichromowane, złocone; wymiary: 650 x230 x 53 cm. Obecnie ołtarz pokrywa kilka warstw przemalowań. Współczesna warstwa malarska jest w kolorze białym i różowym, występuje ze złoceniami wykonanymi szlagmetalem na mikstionie, całkowicie skorodowanymi.

 

Świątynia pw. św. Wawrzyńca w Nakle nad Notecią w obecnym kształcie powstała w 1843 r. Jest to budowla klasycystyczna, rozbudowana w stylu neobarokowym. Jest ona murowana, tynkowana, wzniesiona na planie prostokąta o bardzo urozmaiconej bryle, trójnawowa. Posiada dachy dwuspadowe i pulpitowe, kryte dachówką. Elewacja frontowa jest wzbogacona dwiema neoklasycystycznymi wieżami flankującymi pierwotną nawę. Zwieńczone one zostały czterospadowymi hełmami z latarniami i obeliskami. W osi frontu, od wschodu, wypiętrzona została główna wieża z zegarem i dzwonnicą, dzielona gzymsami na pięć kondygnacji, z hełmem baniastym przechodzącym w ośmioboczny ostrosłup, krytym blachą i zwieńczony krzyżem. W przyziemiu fasady znajdują się wejścia. Główne ozdobione zostało trójkątnym szczytem i arkadą, poprzedzone jest szerokimi schodami. Prezbiterium jest półkoliste, zamknięte i posiada odrębny, stożkowy daszek. Obudowane zostało na całym obwodzie aneksami. Elewacje boczne zostały rytmicznie podzielone oknami . Korpus świątyni ujęty został w narożach sterczynami zwieńczonymi wieżyczkami z amforami. Naroża naw bocznych oraz zamknięte prezbiterium dekorują nadbudowane trójkątne szczyty o spływach wolutowych, zwieńczone również amforami. Na szczycie wschodnim umieszczona została wieżyczka na sygnaturkę w kształcie krosna.

Stan techniczny elewacji jest zły: widoczne są liczne ubytki tynki, a także zawilgocenia.

 

Kościół parafialny Parafii Rzymsko – Katolickiej p.w. św. Antoniego z Padwy w Bydgoszczy zbudowany został w latach 1936-1939 wg projektu Stefana Cybichowskiego. Modernistyczny, murowany, nietynkowany, stosunkowo współczesny przykład zastosowania nowych rozwiązań konstrukcyjnych (żelbet). Trójnawowy, halowy z wydzieloną absydą. Na zewnątrz dominująca nad otoczeniem wieża z latarnią, przybudowana do elewacji frontowej. Od kilku lat prowadzony jest kompleksowy remont kościoła. Wykonano już niezbędne prace ratunkowe fundamentów z rozprowadzeniem wód, odtworzono schody do nawy głównej oraz przeprowadzono szereg innych prac. Elewacja kościoła wykazuje znaczny sposób destrukcji i niezbędny jest jej remont. Prace przy remoncie elewacji rozpoczęto w 2019 roku, kontynuowano w latach: 2020 – 23 i niezbędna jest ich dalsza kontynuacja.

 

Monumentalny Ołtarz Świętego Krzyża z kościoła p.w. Świętej Trójcy w Strzelnie  jest ołtarzem relikwiarzowy, architektoniczny, dwukondygnacyjny, z trójboczną częścią środkową. Bogaty ornament podporządkowany podziałom architektonicznym. Na mensie trzy relikwiarze szafkowe, środkowy zwieńczony monstrancją z relikwiami. Nad relikwiarzami, w polu środkowym nastawy Grupa Ukrzyżowania, na zasuwie tablica reliefowa z przedstawieniem Ukrzyżowanego. W górnej, środkowej części ołtarza obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w profilowanej ramie, zamkniętej łukiem wklęsłowypu-kłym. Na wszystkich kondygnacjach po bokach i na zwieńczeniu ołtarza figury świętych, a w części środkowej zwieńczenia figura zmartwychwstałego Chrystusa, umieszczona w miejscu pierwotnego krzyża maltańskiego.

Stan zachowania ołtarza zły. Widoczne są zniszczone fragmenty, osłabione konstrukcje, oraz miejsca żerowania opadów. Wtórne warstwy po złotnicze osłabiają wartość este-tyczną obiektu.

Bazylika św. Trójcy w Strzelnie jest budowlą romańską z przełomu XII i XIII w. Świątynia była kilkukrotnie przebudowywana. Fasada kościoła od XVIII w. jest barokowa, do pewnych wyso-kości jest jednak zachowany romański kamień. Najcenniejszym zabytkiem świątyni są dwie romańskie kolumny z personifikacją cnót i przywar ludzkich.

Na elewacjach obiektu widoczne rozległe ubytki oraz głębokie pęknięcia w strukturze ciosów kamiennych oraz ubytki cegły i spoin. Na północnej ścianie transeptu widoczne liczne niewłaściwe uzupełnienia ubytków kamieniu.

 

Kościół p.w. śś. Wojciecha i Katarzyny w Boluminku pochodzi z lat 1755-1777, późnobarokowy, orientowany, murowany z cegły, otynkowany i jednonawowy z dobudowanym w latach 1909-1910 prezbiterium i kwadratową wieżą. Wyposażenie jest głównie rokokowe z elementami wcześniejszymi, w tym z: rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem z około 1500 r., rzeźbami popiersi dwóch papieży z pierwszej połowy XVI w. oraz chrzcielnica z początku XVII w.

Polichromie są zabrudzone i zakurzone. Widoczne są ślady żerowania owadów, a także zacieki i przebarwienia oraz ubytki w drewnie I warstwie malarskiej. Polichromia wielokrotnie przemalowana.