Patron polskich harcerzy
Stefan Wincenty Frelichowski – patron polskich harcerzy
Urodził się 22 stycznia 1913 roku w Chełmży. W czasie nauki w rodzinnym mieście został harcerzem. Przyrzeczenie złożył 6 czerwca 1927 r.
Po maturze, w 1931 roku, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie. Wybór drogi duchowej nie przerwał jednak jego związków z harcerstwem. W 1934 roku zdobył stopień podharcmistrza, a rok później Harcerza Rzeczpospolitej. Był komendantem kleryckiego kręgu starszoharcerskiego Zrzeszenia Kleryków ZHP.
14 marca 1937 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Od lipca 1938 roku był wikariuszem parafii pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Toruniu. Po wkroczeniu Niemców 11 września 1939 r. został najpierw uwięziony w Forcie VII, a potem trafił do obozów koncentracyjnych Stutthof i Dachau. Wszędzie po kryjomu służył posługą kapłańska współwięźniom, organizując spotkania modlitewne, pogadanki i słuchając spowiedzi.
Na początku 1945 roku w Dachau wybuchła epidemia tyfusu plamistego. Ksiądz Frelichowski niósł chorym pomoc duchową i wsparcie. Zaraził się tyfusem i zmarł 23 lutego 1945 r.
Proces beatyfikacyjny rozpoczęty został w Pelplinie w 1964 r. 7 czerwca 1999 roku w Toruniu papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym. Trzy lata później ks. Frelichowski został patronem polskich harcerzy.