Halina Hinca
Halina Hinca urodziła się 1 stycznia 1924 roku w Dębogórach na Kaszubach. Jan Edel, ojciec pani Haliny był rolnikiem, jej matka zajmowała się prowadzeniem domu i wychowywaniem ośmiorga dzieci. Nestorka jest najstarszym z dzieci państwa Edel.
Po wybuchu wojny, w listopadzie 1939 roku całą rodzinę aresztowano za odmowę podpisania trzeciej grupy narodowościowej. Jan Edel został wywieziony do Kościerzyny, gdzie ślad po nim zaginął. Pani Halina wraz z młodszą siostrą zamieszkała u polskich gospodarzy w Szpakach (niedaleko Siedlec) na terenie Generalnej Guberni, po czym w 1940 roku została zesłana na roboty przymusowe do gospodarstwa rolnego w okolice Królewca (Konigsberg). Będąc szesnastoletnią dziewczyną opiekowała się niepełnosprawną żoną gospodarza, zajmowała się zwierzętami hodowanymi przez gospodarzy oraz wykonywała różne prace związane z rolnictwem. Wspomina trudne warunki i ciężką pracę. Po dwóch latach, dzięki staraniom matki, udało jej się wrócić do Dębogór na Pomorze, gdzie pracowała również w gospodarstwie niemieckim, aż do końca wojny.
8 maja 1945 roku wyszła za mąż za Leona Hincę, a w 1958 roku rodzina przeprowadziła się do Wierzchucina (powiat tucholski). Mąż nestorki był zawiadowcą tamtejszej stacji kolejowej. Małżeństwo doczekało się dwóch córek Danuty i Grażyny, trojga wnucząt Joanny, Małgorzaty i Bartosza oraz prawnucząt Antoniego i Walerii.
Jubilatka jest niezwykle serdeczną, pogodną i pracowitą kobietą, jej pasją była opieka nad ulami. Źródłem jej radości są dzieci.
Biuro Prasowe Urzędu Marszałkowskiego
styczeń 2024 r.