Trenujemy z radością
Rozmowa z Zofią Więcławską, kajakarką Włókniarza Chełmża, brązową medalistką mistrzostw świata juniorek
Jesteś jedną z laureatek Sportowych Nagród Marszałka za sezon 2022. Miniony rok był dla ciebie bardzo udany?
Zdecydowanie tak, można nawet powiedzieć, że najlepszy w karierze. Awansowałam do kadry narodowej i zdobyłam brązowy medal mistrzostw świata juniorów.
Od ilu lat trenujesz kajakarstwo? Jak zaczęła się twoja przygoda z tym sportem?
Ćwiczę od siedmiu lat, od zawsze lubiłam wodę i sporty z nią związane. Któregoś dnia tata zaprowadził mnie na zajęcia na przystań, spodobało mi się i tak już się to potoczyło. Prawda też jest taka, że Włókniarz to chyba jedyny klub w Chełmży, poza piłką nożną, który ma ofertę dla dziewcząt. Ja zdecydowanie postawiłam na kajaki.
Z perspektywy województwa Włókniarz Chełmża to klub wzorcowy. Dobrze zorganizowany system szkolenia, sukcesy, medale, ale też uwaga poświęcona tym, którzy ćwiczą rekreacyjnie.
Przede wszystkim ujęła mnie przyjazna, rodzinna atmosfera. Znakomici trenerzy z bardzo fajnym podejściem do zawodników, zarówno tych utalentowanych, wybitnych, jak i tych, którzy po prostu lubią przebywać nad wodą, a wyniki sportowe nie są dla nich tak istotne. Tu nie ma presji na wynik, trenujemy z radością.
W twoim przypadku szybko przyszły sukcesy?
Pierwszy medal zdobyłam na mistrzostwach Polski młodzików, po trzech latach treningów sięgnęłam po brąz w K-2 na 2000 metrów. Rok później również sięgnęłam po brąz na „jedynce” na 2000 m. Potem był start w Nadziejach Olimpijskich – dużych międzynarodowych zawodach. Przełomowy był rok 2022, gdy sięgnęłam po dwa złote medale Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży, a potem przyszły sukcesy na mistrzostwach świata.
W kadrze narodowej juniorek zadebiutowałaś razem z twoim trenerem klubowym Tomaszem Szwedem, który został selekcjonerem reprezentacji dziewcząt.
Śmiejemy się, że zaczęliśmy tę przygodę reprezentacyjną wspólnie, bo ja jako zawodniczka, a on jako trener kadry. To na pewno dla mnie była komfortowa sytuacja, bo znamy się od siedmiu lat, wiem jak pracuje się z panem Tomaszem, znam jego podejście, kulturę pracy i metody treningowe.
Kajakarstwo to ciężki sport, którego uprawianie na wysokim poziomie wiąże się z dużą liczbą dni spędzonych na obozach. Opowiedz jak wyglądają twoje przygotowania do zawodów.
To prawda, że chwilami bywa ciężko, ale ja to lubię. Rzeczywiście na zgrupowaniach przygotowawczych spędzamy dużo czasu, częściej jestem poza domem niż w Chełmży. Szczególnie od czasu gdy awansowałam do kadry narodowej i wyjeżdżamy na obozy klimatyczne do Portugalii. W sezonie niemal codziennie jestem na wodzie. Dziennie potrafię przepłynąć do 20 km i raczej nie jest to tempo spacerowe (śmiech). Do tego dochodzą siłownia, biegi, gimnastyka, rozciąganie. Gdy chodzę normalnie do szkoły (Liceum Ogólnokształcące w Chełmży), po lekcjach jestem w stanie przepłynąć 10 km. Kajakarstwo i nauka w szkole to całe moje życie, moja pasja. Lubię to, co robię.
Jakie masz plany sportowe na zbliżający się sezon?
Przede mną tak naprawdę pierwszy rok startów w kategorii junior (18-19 lat – red.), bo rok temu byłam juniorką młodszą. Dlatego mam nadzieję ponownie powalczyć o medale mistrzostw świata i Europy w tej kategorii wiekowej oraz powtórzyć zwycięstwa w mistrzostwach Polski.
Komu chciałabyś zadedykować swoje sukcesy?
Przede wszystkim rodzicom, którzy są moimi najwierniejszymi kibicami. Dopingują mnie do dalszej wytężonej pracy i wspierają w obranej ścieżce rozwoju. Pomagają ogarnąć logistycznie to wszystko. Słowa podziękowania należą się także mojemu trenerowi, który prowadzi mnie od początku kariery i jest moim przyjacielem. Bez niego nie byłabym tu, gdzie teraz jestem – na sportowej drodze do igrzysk olimpijskich w Los Angeles 2028. (…)
6 marca 2023 r.