Irena Kazanecka
Irena Kazanecka, córka Marty i Mariana Małkiewiczów, urodziła się 26 kwietnia 1920 roku w Łąkiem w powiecie lipnowskim. Miała brata i dwie siostry. Rodzice prowadzili gospodarstwo rolne.
Przed wojną uczęszczała do szkół w Łąkiem i Skępem (powiat lipnowski). W czasie okupacji razem z siostrą były aresztowane podczas tak zwanej „łapanki”. Wywieziono je w okolice Gdańska, gdzie pracowały przy kopaniu rowów. Siostrom udało się jednak uciec i powrócić szczęśliwie do domu.
Po wojnie pani Irena poznała Jana Kazaneckiego. Para wzięła ślub i zamieszkała w rodzinnej miejscowości męża, w Boborwnikach (powiat lipnowski). W 1950 roku przyszedł na świat ich pierwszy syn Lech. Po czterech latach małżonkowie doczekali się drugiego potomka, Krzysztofa.
W 1952 roku rodzina przeprowadziła się do Lubicza pod Toruniem. Zmiana miejsca zamieszkania wiązała się ze zmianą miejsca pracy pana Jana. Dwa lata później państwo Kazaneccy zamieszkali w Toruniu.
Pani Irena wychowywała synów i prowadziła dom. Przez kilka lat pracowała w fabryce pierników Kopernik, a następnie w Toruńskiej Przędzalni Czesankowej Merinotex. Problemy ze zdrowiem sprawiły, że dość wcześnie zrezygnowała z aktywności zawodowej.
Mąż pani Ireny zmarł w 1976 roku. Opiekę nad seniorką sprawuje obecnie syn Lech. Nestorka jest babcią dla siedmiorga wnuków, czworga prawnucząt i jednego praprawnuczka.
Zawsze lubiła gotować, a kuchnia była jej ulubionym miejscem w domu. Przygotowując potrawy i smakołyki, którymi zajadała się cała rodzina, często śpiewała przedwojenne piosenki. Do dziś pamięta niektóre z nich i czasem nuci. Mimo problemów ze zdrowiem nie traci poczucia humoru i optymizmu. Jest otwarta i zawsze chętna do rozmowy.
