Weronika Stachewicz
Weronika Stachewicz (z domu Kasprowicz), urodziła się 24 sierpnia 1920 roku w Wysokiej (powiat tucholski) jako jedna z dziewięciorga dzieci Marianny i Leona. Jej ojciec był cieślą, matka prowadziła gospodarstwo domowe.
Wybuch wojny zakłócił spokojne życie rodziny. Dwaj bracia jubilatki, Mateusz i Tadeusz, stracili życie w walkach na froncie. Pani Weronika niechętnie wspomina czasy okupacji.
Po wojnie wyszła za mąż za Franciszka Stachewicza. Małżonkowie zamieszkali w Łasinie, a w 1947 roku przeprowadzili się do Gdańska. Jej mąż pracował w zakładzie wodociągów, ona zajmowała się pielęgnowaniem domowego ogniska i prowadzeniem niewielkiego gospodarstwa rolnego z drobnym inwentarzem. Na świat przyszło czworo dzieci państwa Stachewiczów: Krystyna, Urszula, Danuta i Zdzisław. Do rodzinnego Łasina i domu po dziadkach rodzina powróciła w 1961 roku. Po śmierci męża pani Weronika zamieszkała z w rodzinnym domu wraz z córką Danutą.
Seniorka zawsze była pracowita i służyła pomocą rodzinie, znajomym oraz sąsiadom. Miała zdolności manualne, lubiła szyć i haftować.
Dziś, mimo problemów ze słuchem i poruszaniem się, jest pełna pogody ducha. Chętnie ogląda telewizję, by być na bieżąco z wydarzeniami z regionu i kraju. Największą radość sprawiają jej wizyty wnuków i prawnuków (pani Weronika jest babcią czworga wnuków, siedmiorga prawnuków i dziewięciorga praprawnuków). Nestorka bardzo lubi zwierzęta. Jej pupilem jest pies Maksiu.
