Światowy Dzień Wirusowego Zapalenia Wątroby
Według Światowej Organizacji Zdrowia schorzenia związane z Wirusowym Zapaleniem Wątroby (WZW) są jednym z największych zagrożeń dla ludzkości i stanowią obecnie ósmą przyczynę zgonów na całym świecie. Przyczyny powstania choroby są ściśle powiązane z rodzajem wirusa, który ją spowodował oraz drogą zakażenia.
Wirusowe zapalenie wątroby typu A, potocznie nazywane także „chorobą brudnych rąk”, pojawia się najczęściej u dzieci i młodzieży. Szacuje się, że w około 95% wszystkich przypadków do zakażenia wirusem dochodzi drogą pokarmową poprzez spożywanie skażonej wody lub żywności, np. umytych w zakażonej wodzie owoców lub warzyw.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest ostrą chorobą miąższu wątroby, wywołaną przez wirusa HBV przenoszącego się przez krew (pozajelitowo) oraz wydzieliny ludzkiego organizmu – w okresie okołoporodowym lub podczas kontaktu płciowego. Powszechnie uważa się, że możemy się nią zarazić głównie w szpitalu, jednak jak się okazuje, do kontaktu z wirusem dochodzi również m.in. w salonach tatuażu oraz gabinetach kosmetycznych lub podczas zabiegu akupunktury. Co ważne, wirus WZW typu B przenoszony jest wyłącznie z człowieka na człowieka.
Wirusowe zapalenie wątroby typu C jest szczególnie niebezpieczne dla naszego organizmu ze względu na fakt, że zazwyczaj wykrywane jest przypadkowo. Z tego powodu WZW typu C często zmienia się w postać przewlekłą, prowadząc do marskości lub nowotworu wątroby. Droga zakażenia wirusem jest tu podobna jak w wirusie HBV – w 80% przypadków do zakażenia dochodzi w szpitalu, np. podczas pobierania krwi, zabiegów endoskopowych lub transfuzji krwi.
Pozostałe trzy rodzaje WZW – typu D, E oraz G – pojawiają się znacznie rzadziej niż poprzednie. Warto zauważyć, że wirusowe zapalenie wątroby typu D występuje zawsze w połączeniu z WZW typu B. Do zakażenia dochodzi równocześnie z wirusem WBV lub w efekcie namnożenia wirusów u osoby zakażonej wirusem WZW B. Wirusowe zapalenie wątroby typu E to choroba, która nie występuje w Polsce – najczęściej spotyka się je w rejonach Azji Wschodniej oraz Południowej. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt z zanieczyszczoną wodą lub żywnością. Ostatni z typów, wirus HGV, przenosi się drogą płciową lub pozajelitowo (np. podczas przetaczania krwi).
W zależności od typu wirusa choroba wątroby może przybierać formę bezobjawową, skąpoobjawową lub pełnoobjawową. Diagnostyka w kierunku WZW obejmuje zbadanie poziomu enzymów wątrobowych we krwi. Wczesne postawienie diagnozy pozwala na szybkie wdrożenie odpowiedniego leczenia, a także ograniczenie ryzyka wystąpienia potencjalnych powikłań choroby.
Lepiej zapobiegać niż leczyć, dlatego warto zadbać o dokładne przestrzeganie zasad higieny osobistej oraz unikać bezpośredniego kontaktu błon śluzowych i ran skóry z rzeczami, które mogą stanowić źródło zakażenia. W profilaktyce WZW istotną kwestią jest również troska o higienę i dezynfekcję narzędzi zarówno przez ośrodki służby zdrowia, jak również osoby świadczące usługi m.in. jako fryzjer, kosmetyczka lub tatuażysta.
Od stycznia 2021 r. dla mieszkańców regionu realizowany jest projekt pn. „Profilaktyka WZW B i C w województwie kujawsko-pomorskim”. Jego celem jest wykrycie wirusowego zapalenia wątroby typu B lub C, skierowanie osób zdiagnozowanych do leczenia oraz zaszczepienie części przebadanych osób w zakresie wirusa HBV.
Osoby zainteresowane projektem zapraszamy na stronę: stopwzw.pl
W zakładce „Działania edukacyjne” możliwe jest zgłoszenie chęci udziału w wykładach.
