Kazimiera Karwacka
Pochodzi z Kresów Wschodnich, skąd po wojnie przeprowadziła się do naszego regionu, gdzie przez lata z pomyślnością i zaangażowaniem zajmowała się prowadzeniem gospodarstwa rolnego, a za jego wzorowe prowadzenie została wyróżniona państwowym odznaczeniem.
Kazimiera Karwacka urodziła się 18 czerwca 1921 roku w Wozginiszkach (dziś Białoruś) jako córka Emilii i Kazimierza Downarów. Miała 2 siostry i 3 braci. Po ukończeniu szkoły podstawowej w pobliskim Gródku pomagała rodzicom, którzy prowadzili własny młyn.
Podczas drugiej wojny światowej, w 1942 roku, wyszła za Stanisława Matusewicza, który często odwiedzał ich rodzinne gospodarstwo. Para wspólnie zamieszkała w Zagajnie (dziś Białoruś), a mąż wstąpił do polskiego wojska. Okres okupacji ciężko doświadczył panią Kazimierę – kilka miesięcy po porodzie zmarł jeden z jej dwóch synów, a w 1944 roku rosyjscy partyzanci zamordowali jej rodziców i braci.
Po wojnie małżonkowie przenieśli się do naszego regionu i zamieszkali w miejscowości Chełmonie (powiat golubsko-dobrzyński), gdzie zajęli się prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Wkrótce na świat przyszła córka pani Kazimiery i kolejny syn. W 1964 roku nagle zmarł jej mąż, a ona pozostała sama z dziećmi. Pięć lat później ponownie stanęła na ślubnym kobiercu razem ze Stanisławem Karwackim, pracownikiem biurowym.
Nestorka całe życie zajmowała się rolnictwem, a za wzorowe prowadzenie swojego gospodarstwa w 1956 roku przyznano jej Srebrny Krzyż Zasługi. Należała także do koła gospodyń wiejskich w Chełmoniu, w którym przez lata pełniła funkcję przewodniczącej. W 1981 roku przeszła na emeryturę, a ziemie przekazała młodszemu synowi. Obecnie mieszka ze starszym synem w Wielkiej Łące (powiat golubsko-dobrzyński). W wolnych chwilach lubi dziergać na drutach i szydełkować. Dużo czyta, rozwiązuje krzyżówki i chętnie gra w karty. To pogodna i łagodna osoba, która jest babcią i prababcią dla 7 wnucząt i 10 prawnucząt.
Biuro Prasowe Urzędu Marszałkowskiego
Lipiec 2021 r.
