Gniewosz plamisty 06.11.2020 GWPK
Gniewosz plamisty (Coronella austriaca) jest najmniejszym wężem występującym w Polsce. Długość ciała największych osobników dochodzi do ok. 80cm.
Ubarwienie gniewosza jest brązowe, często z charakterystycznym miedzianym połyskiem (stąd nazywany jest także miedzianką), z ciemniejszymi plamkami biegnącymi przez całą długość ciała. Okrągła głowa zakończona jest lekko spiczastym pyszczkiem, natomiast na jej tyle znajduje się ciemniejsza plama w kształcie podkowy.
Plamy na ciele gniewosza mogą czasem „zlać się” w linie, dlatego wiele osób myli go ze żmiją. To, co charakteryzuje gniewosza i odróżnia go od żmii, to okrągłe źrenice oraz ciemnobrązowa smuga biegnąca od nosa, przez oko, do szyi gada. To, oraz fakt, że gniewosz (podobnie jak zaskroniec), jest wężem niejadowitym – swoją zdobycz zabija przez uduszenie.
Gniewosz plamisty zjada przede wszystkim inne gady, takie jak jaszczurki i drobne węże, ale nie pogardzi i małym ssakiem (np. myszą), płazami, czy pisklętami ptaków.
Gniewosz jest wężem rzadkim, jeśli chodzi o Polskę. Jest gatunkiem ciepłolubnym i zasiedla przede wszystkim tereny piaszczyste, czasem głazowiska, torowiska, czy suche łąki. Natomiast źle się czuje w lasach, zagajnikach, czy na trawnikach i unika takich miejsc. Szacuje się, że w naszym kraju występuje jedynie w rejonach południowych.
Co ciekawe, można go spotkać w centrum kraju, w Gostynińsko-Włocławskim Parku Krajobrazowym, gdzie część krajobrazu stanowią wydmy.
Gniewosz plamisty wpisany został do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt pod symbolem VU, czyli jako gatunek wysokiego ryzyka, narażony na wyginięcie. Tym bardziej cieszymy się, że znajduje odpowiednie warunki do życia na terenie naszego województwa
Foto
1Christian Fischer, Wikipedia Commons
2,3 Piotr Twardowski
4 Leszek Urbankiewicz
