Edward Holinko
To niezwykle aktywny mężczyzn, który dobrą kondycję zawdzięcza codziennym, kilkugodzinnym spacerom i ćwiczeniom na rowerze stacjonarnym. Nie gardzi także dobrą lekturą.
Przyszedł na świat 15 maja 1924 roku w Nowoszycach pod Lwowem. Dzieciństwo pana Edwarda nie należało do najłatwiejszych. Gdy miał sześć lat zmarła jego ukochana mama. Będąc młodym chłopakiem rozpoczął pracę u gospodarzy w sąsiedniej wsi, by finansowo wspomóc rodzinę. W wieku siedemnastu lat los rzucił go do obozu przejściowego w Niemczech, z którego następnie trafił do niemieckiego bauera pod holenderską granicą. Ciężko pracował, pod opieką miał ponad sto krów. Pamięta głodowe racje żywieniowe, na cały tydzień otrzymywał jedynie bochenek chleba. Głód doskwierał mu nieustannie, dlatego zmuszony był podkradać chleb przeznaczony dla koni i mleko od krów, mimo surowych kar, jakie za to groziły. Dzień pracy zaczynał o 4. rano i kończył wieczorem.
Będąc na obczyźnie poznał bratnią duszę – przyszłą żonę. Po wojnie przyjechał z nią i półrocznym synem na Kujawy, do wsi Rakutowo (powiat włocławski). Tu wybudowali dom i wychowali sześcioro dzieci. Pan Edward pracował w przedsiębiorstwie zajmującym się budową dróg, a po powrocie z pracy, by zapewnić rodzinie lepszy byt, uprawiał ziemię. Doczekał dwanaściorga wnucząt i tyluż prawnucząt.
Wnuczka Aleksandra tak mówi o swoim dziadku: Jest pogodnym, uśmiechniętym, otwartym, poczciwym i skromnym człowiekiem. Jego pozytywne nastawienie do życia, mimo wszelkich przeciwności, i dobra energia, sprawiają, że przebywanie w jego towarzystwie dodaje optymizmu i nadziei na lepsze jutro. Postawa mojego dziadka skłania do refleksji nad własnym życiem, pozwala zrozumieć, że wszelkie problemy nie są wieczne, że po nocy zawsze przychodzi dzień i wszystko może zmienić.
Beata Krzemińska
rzecznik prasowa Urzędu Marszałkowskiego
czerwiec 2024 r.