Stefan Piotrowski
Stefan Piotrowski urodził się 3 lipca 1925 roku w Skarszewach (powiat grudziądzki), gdzie spędził większość swojego życia. Jego matka, Stanisława, pracowała jako kucharka w miejscowym dworze. Ojciec, Edmund, był cieślą. Zginął tragicznie, gdy Stanisława była w siódmym miesiącu ciąży ze Stefanem. Wychowywała go samotnie wraz z trójką jego braci.
Stefan ukończył Szkołę Podstawową w Dębieńcu (powiat grudziądzki). W wieku 14 lat, z wybuchem II wojny światowej, życie jego i rodziny diametralnie się zmieniło. Odtąd pracował przymusowo, razem z braćmi Edwardem i Nikodemem, w przejętym przez Niemców majątku ziemskim w Skarszewach. Mimo młodego wieku wyróżniał się ogromną pracowitością i odpowiedzialnością, był chwalony nawet przez niemieckich zwierzchników. Szczególnie upodobał sobie pracę przy koniach. Niejednokrotnie ratował swojego brata Edwarda przed karą, przejmując za niego trudne zadania. Przetrwał sześć lat okupacji, nieraz unikając śmierci dzięki sprytowi i (jak sam mówił) „aryjskiemu” wyglądowi, niebieskim oczom i blond włosom. Po wojnie pozostała mu pamiątka w postaci rany na ramieniu, odniesionej w wyniku eksplozji niewypału rakiety lotniczej podczas ucieczki przez las.
Po wojnie odbył szkolenie wojskowe w Drawsku Pomorskim. Wraz z bratem Nikodemem wykupił gospodarstwo rolne w rodzinnych Skarszewach i tam osiedlił się na stałe, pracując na roli.
Miłość życia, Zofię Nelkowską, poznał podczas wycieczki szkolnej. Wiózł ją wraz z koleżankami na zamek w Radzyniu Chełmińskim. Zrobiła na nim ogromne wrażenie i – jak wspomina – „od razu wpadła mu w oko”. Pobrali się 25 grudnia 1956 roku i tworzą szczęśliwe małżeństwo do dziś.
Początkowo mieszkali w Skarszewach, gdzie prowadzili gospodarstwo rolne. W 1973 roku przeprowadzili się do Turznic (również w powiecie grudziądzkim), gdzie nabyli kolejne gospodarstwo. Uprawiali 12 hektarów ziemi, hodowali zwierzęta i prowadzili gospodarstwo niemal do późnej starości. Praca na roli była dla Stefana pasją i życiowym powołaniem.
Wychowali trójkę dzieci, syna i dwie córki. W latach 1988–1992 Stefan Piotrowski pełnił funkcję radnego Gminnej Rady Narodowej w Grudziądzu, aktywnie angażując się w życie społeczne.
Za swoje zaangażowanie i działalność został uhonorowany, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Medalem Walka, Praca, Socjalizm za lata 1944–1974.
Jaka jest jego recepta na długowieczność? Jak sam mówi, należy: – kochać życie, ziemię, codzienną pracę, która daje satysfakcję w postaci plonów, daje nowe życie.
Doczekał się pięciorga wnuków i ośmiorga prawnuków, którzy regularnie go odwiedzają i darzą ogromną miłością i szacunkiem. Mimo upływu lat, wciąż jest pełen energii i nie poddaje się trudom dnia codziennego.
Beata Krzemińska
rzecznik prasowa Urzędu Marszałkowskiego
Lipiec 2025 r.