Leonard Pietraszak
Urodził się w 6 listopada 1936 r. w Bydgoszczy. Wybitny aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Dzieciństwo i młodość spędził w rodzinnym mieście, mieszkał przy ul. Gdańskiej i Grunwaldzkiej. Jednym z sąsiadów Pietraszaków był legendarny trener bokserski Feliks Stamm, dlatego – podobnie jak starszy brat – zaczął uprawiać ten sport, jednak po przegranym pojedynku na mistrzostwach Pomorza, ojciec zabronił mu boksować.
Po maturze chciał zostać dziennikarzem, zdał egzaminy na Uniwersytecie Warszawskim, ale do przyjęcia na studia zabrakło mu punktów. Dostał się na chemię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, szybko jednak uznał, że właściwą dla niego drogą będzie aktorstwo. Wrócił do Bydgoszczy pracował w Ruchu jako instruktor do spraw prenumeraty prasy, a popołudniami chodził na zajęcia kółka teatralnego. Kolejnym krokiem były studia na wydziale aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, które skończył 1960 r.
Pierwsze kroki na deskach teatralnych stawiał jeszcze jako student „filmówki” w 1959 r. Potem związany był ze scenami poznańskimi. Po przeprowadzce do Warszawy występował kolejno w Teatrze Klasycznym, Teatrze Komedii i Teatrze Ateneum, gdzie pracował przez ponad trzy dekady, aż do emerytury. Stworzył wiele zapadających w pamięć kreacji, m.in. w „Policji” Jana Świderskiego czy „Detektywie” Janusza Warmińskiego.
W filmie zadebiutował już w 1957 r. w „Prawdziwym końcu wielkiej wojny” Jerzego Kawalerowicza. Początkowo grał epizody, m.in. w kultowym serialu „Stawka większa niż życie”, chociaż był brany pod uwagę do roli głównego bohatera Hansa Klossa, która ostatecznie przypadła Stanisławowi Mikulskiemu.
Zawodowy przełom nastąpił w latach 70. Ogromną popularność przyniosła mu wyrazista kreacja pułkownika Krzysztofa Dowgirda, zbuntowanego oficera dragonów, który porzuca służbę u elektora pruskiego Fryderyka Wilhelma, w serialu „Czarne chmury” Andrzeja Konica (1973). Kolejnym sukcesem była postać doktora Karola Stelmacha, przyjaciela inżyniera Karwowskiego, w serialu „Czterdziestolatek” Jerzego Gruzy (1974). Zagrał również pułkownika Wacława Waredę w „Karierze Nikodema Dyzmy” w reżyserii Jana Rybkowskiego i Marka Nowickiego (1980). Popis gry aktorskiej dał jako szemrany bankier Gustaw Kramer w kultowych komediach kryminalnych Juliusza Machulskiego „Vabank” (1981) i „Vabank II, czyli riposta” (1984). W pierwszej części wypowiada frazę „Ucho od śledzia”, która weszła do języka potocznego na określenie, że coś jest niemożliwe do zrobienia.
Wystąpił w sumie w ponad 70 filmach i serialach telewizyjnych. Był również aktywnym aktorem w Teatrze Telewizji, gdzie zagrał kilkadziesiąt ról.
Otrzymał szereg wyróżnień. Został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000) oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010). W 2018 r. został honorowym obywatelem Bydgoszczy. Kolekcjonował obrazy Jana Stanisławskiego i jego uczniów, które w 2021 r. wraz z żoną Wandą przekazał Muzeum Okręgowemu w Bydgoszczy.
Zmarł w 2023 r., został pochowany na Cmentarzu Starofarnym w Bydgoszczy.
Pośmiertnie otrzymał Nagrodę Filmową Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego na Old Film Festival w 2024 r.