Rówieśnicy Niepodległej

Życie najstarszych mieszkańców regionu jest klamrą, która łączy dziesięciolecia, towarzyszy całej współczesnej historii naszej ojczyzny. Ich losy są symbolem losów naszego kraju. Jesteśmy wdzięczni za świadectwo, za proste, osobiste opowieści, dlatego z wielką przyjemnością honorujemy nestorów mieszkających w regionie najwyższym wojewódzkim odznaczeniem, medalem Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis

 

Piotr Całbecki

Marszałek Województwa Kujawsko-Pomorskiego

 

W roku stulecia odzyskania niepodległości w sposób szczególny honorowaliśmy rówieśników Niepodległej, świadków historii odrodzenia Polski po 1918 roku. Z myślą o nich Urząd Marszałkowski wybił specjalną edycję Medalu Marszałka Województwa Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis. Kwietniowa sesja sejmiku województwa, w której wzięło udział dziewięcioro seniorów w wieku od stu do stu sześciu lat, była początkiem serii spotkań, które kontynuujemy do dziś. Każde spotkanie jest dla nas niezwykłym wydarzeniem, bo dzięki nim poznajemy historię naszego kraju od najprostszej, osobistej strony.

Medale Unitas Durat pragniemy wręczyć każdemu mieszkańcowi naszego województwa, który ukończył setny rok życia.

Zapraszamy do kontaktu rodziny stulatków i osób mających więcej niż sto lat, którym do tej pory nie wręczyliśmy medalu. Prosimy o kontakt pod numerem telefonu 56 62 18 344 oraz adresem e-mail: stulatkowie@kujawsko-pomorskie.pl .

W zakładce Rówieśnicy Niepodległej publikujemy biogramy i fotografie wszystkich uhonorowanych medalem Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis.

 

Aniela Olkiewicz, fot. Andrzej Goiński dla UMWKP

Aniela Olkiewicz

Aniela Olkiewicz przyszła na świat 2 czerwca 1923 roku w Złotorii w województwie kujawsko-pomorskim, gdzie mieszka do dziś. Nestorka całe swoje życie poświęciła pracy w gospodarstwie rolnym, opiece nad domem i dziećmi oraz pracy zawodowej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W czasie wojny w jej domu stacjonowali Niemcy, u jednego z nich pracowała. Ojciec seniorki – Stanisław – został zamordowany w podtoruńskim lesie na Barbarce. W roku 1950 wyszła za mąż za Jana Olkiewicza, który także wywodził się ze Złotorii. Małżeństwo doczekało się dwójki dzieci – syna Stanisława i córki Barbary. Pani Aniela, będąc na emeryturze czynnie pomagała w wychowaniu pięciorga wnuków. Doczekała się także sześciorga prawnuków.
Czytaj dalej
Aniela Dąbrowska, fot. Tomasz Czachorowski / eventphoto.com.pl dla UMWKP

Aniela Dąbrowska

Aniela Zofia Dąbrowska, z domu Chełmińska, urodziła się 17 maja 1923 roku w Otorowie (województwo wielkopolskie). Córka Anieli Szczęsnej i Witolda Chełmińskiego, który pochodził z rodziny ziemiańskiej. Jej dziadek, Augustyn Chełmiński, był szlachcicem herbu Ostoja. Aniela miała czworo rodzeństwa: brata Michała i siostry Mieczysławę, Benignę i Barbarę. Wraz z siostrami uczęszczała do szkoły podstawowej w Otorowie prowadzonej przez siostry urszulanki. W 1938 roku pani Aniela miała wypadek. Sytuacja była na tyle poważna, że lekarz opiekujący się nią zalecił roczną przerwę w nauce. 1 września 1939 roku Aniela miała pójść do gimnazjum, jednak plany pokrzyżował wybuch II wojny światowej.
Czytaj dalej