Rówieśnicy Niepodległej

Życie najstarszych mieszkańców regionu jest klamrą, która łączy dziesięciolecia, towarzyszy całej współczesnej historii naszej ojczyzny. Ich losy są symbolem losów naszego kraju. Jesteśmy wdzięczni za świadectwo, za proste, osobiste opowieści, dlatego z wielką przyjemnością honorujemy nestorów mieszkających w regionie najwyższym wojewódzkim odznaczeniem, medalem Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis

 

Piotr Całbecki

Marszałek Województwa Kujawsko-Pomorskiego

 

W roku stulecia odzyskania niepodległości w sposób szczególny honorowaliśmy rówieśników Niepodległej, świadków historii odrodzenia Polski po 1918 roku. Z myślą o nich Urząd Marszałkowski wybił specjalną edycję Medalu Marszałka Województwa Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis. Kwietniowa sesja sejmiku województwa, w której wzięło udział dziewięcioro seniorów w wieku od stu do stu sześciu lat, była początkiem serii spotkań, które kontynuujemy do dziś. Każde spotkanie jest dla nas niezwykłym wydarzeniem, bo dzięki nim poznajemy historię naszego kraju od najprostszej, osobistej strony.

Medale Unitas Durat pragniemy wręczyć każdemu mieszkańcowi naszego województwa, który ukończył setny rok życia.

Zapraszamy do kontaktu rodziny stulatków i osób mających więcej niż sto lat, którym do tej pory nie wręczyliśmy medalu. Prosimy o kontakt pod numerem telefonu 56 62 18 344 oraz adresem e-mail: stulatkowie@kujawsko-pomorskie.pl .

W zakładce Rówieśnicy Niepodległej publikujemy biogramy i fotografie wszystkich uhonorowanych medalem Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis.

 

Bronisława Żuchowska, fot. Szymon Zdziebło/tarantoga.pl dla UMWKP

Bronisława Żuchowska

Bronisława Żuchowska, z domu Wiercińska, urodziła się 1 kwietnia 1923 roku w Sugajnie (powiat brodnicki). Uczęszczała do tamtejszej szkoły podstawowej. Spokojną młodość przerwała wojna. W 1942 roku Wiercińscy zostali wysiedleni. Pani Bronisława z matką i siostrą Jadwigą zostały wywiezione do niemieckiego obozu przesiedleńczego w Potulicach (powiat nakielski). Matka zmarła w obozie i tam została pochowana, natomiast pani Bronisława wraz z siostrą przebywały w obozie do 1945 roku. Do domu, na gospodarstwo w Sugajnie, wróciły pieszo.
Czytaj dalej
Franciszka Górecka, fot. Andrzej Goiński dla UMWKP

Franciszka Górecka

Franciszka Górecka, z domu Bogun, urodziła się 9 marca 1923 roku w Sucuminie nieopodal Starogardu Gdańskiego (województwo pomorskie). Jeszcze przed wybuchem wojny, w 1933 roku, przeprowadziła się wraz z rodzicami na Kujawy i Pomorze do Dźwierzna (powiat toruński). Po rozpoczęciu działań wojennych została skierowana do robót przymusowych w niemieckim majątku w swojej wsi. W 1946 roku poślubiła Ludwika Góreckiego. Para miała czworo dzieci, trzy córki i syna. Jedna z córek zmarła w młodym wieku. Pani Franciszka opiekowała się domem i wychowywaniem dzieci. Hodowała kury i kaczki. Pani Franciszka nadal mieszka w Dźwierznie, otoczona opieką i rodzinnym ciepłem. Ma dwoje wnucząt.
Czytaj dalej