Władysława Drewnowska
Władysława Drewnowska z domu Biskup, córka Józefy i Michała, urodziła się 7 czerwca 1919 roku w Makoszynie (pow. Opatów, woj. kieleckie).
W 1923 r. wraz z rodzicami wyjechała na Wołyń do miejscowości Kopytów (pow. Łuck), gdzie rodzice prowadzili gospodarstwo rolne. Tam uczęszczała do szkoły podstawowej w sąsiedniej miejscowości Stanisławówka. Do roku 1939 dorastała pomagając rodzicom w gospodarstwie. Miała troje rodzeństwa: siostrę i dwóch braci.
W 1939 roku rodzice przeprowadzają się do miejscowości Lulówka-Węgierszcyzna (pow. Horochów). Tam też Pani Władysława wyszła za mąż za Jana Drewnowskiego, z którym przeżyła 58 lat. W 1943 roku przeżyła rzeź wołyńską. Uciekając dotarła z mężem w okolice Krakowa do miejscowości Pisary – gdzie doczekała zakończenia wojny.
W 1945 r. Państwo Drewnowscy otrzymali, w ramach repatriacji, gospodarstwo poniemieckie w Skłudzewie (pow. Toruń), które prowadzili do końca roku 1978, do czasu otrzymania emerytury rolniczej. Pani Władysława doczekała troje dzieci: dwóch synów i córkę, sześcioro wnuków i dwoje prawnuków.
Od 1979 r. do dnia dzisiejszego zamieszkuje u syna Zbigniewa w Złejwsi Wielkiej.