Henryka Grabowska
W młodości opiekowała się potrzebującymi pomocy. Jej zaangażowanie i profesjonalizm potwierdzają liczne medale i odznaki. Została uhonorowana między innymi Krzyżem Opieki nad Chorym w Domu, Odznakami Honorowymi PCK III i IV stopnia, a także Odznaką Honorową Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy za szczególne osiągnięcia w rozwoju województwa bydgoskiego.
Henryka Grabowska urodziła się 10 lipca 1924 roku w Radziejowie Kujawskim, skąd wkrótce przeniosła się z rodziną do Małej Nieszawki (powiat toruński). Jej ojciec, Bolesław Ciechanowski, pracował w oczyszczalni ścieków, a matka, Marianna, zajmowała się domem. Henryka miała dwie młodsze siostry.
Jej młodość przypadła na trudne czasy okupacji niemieckiej. Jako 19-latka przymusowo pracowała w Toruniu przy budowie dróg, odpowiadała za dostarczanie żywności pracownikom. Wspomina strach, który towarzyszył jej podczas wezwania na komendę gestapo w celu złożenia wyjaśnień, gdy raz, z powodu choroby, nie stawiła się do pracy. Pracowała również na niemieckim gospodarstwie, co pozwoliło jej biegle opanować język niemiecki. Pomimo trudnych warunków, Henryka nie poddała się i zawsze starała się pomagać innym.
Henryka w 1946 roku poznała wdowca Wincentego Grabowskiego, który zakochany w niej od pierwszego wejrzenia, szybko oświadczył się. W Radziejowie, w 1947 roku urodził się Jerzy – pierwsze dziecko Grabowskich. Mąż pani Henryki sprzedał swój dom i warsztat szewski, aby kupić kamienicę w Bydgoszczy. Tu na świat przyszły kolejne dzieci: Bogdan, Danuta i Halina.
W latach 60. Henryka ukończyła szkołę zaoczną, a jej ambicje i empatia zaprowadziły ją do Polskiego Czerwonego Krzyża, gdzie ukończyła kurs opiekunek. Była jedną z pierwszych opiekunek domowych w Bydgoszczy, odwiedzając chorych i potrzebujących w ich domach. Była ceniona za swoje zaangażowanie i umiejętności, szczególnie w leczeniu odleżyn i robieniu zastrzyków. Jej poświęcenie zostało docenione licznymi odznaczeniami, w tym honorowymi odznakami PCK oraz wyróżnieniami od Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.
Po śmierci męża w 1980 roku, Henryka poświęciła się jeszcze bardziej swojej pracy i rodzinie. Aktualnie mieszka z córką Haliną, która wspiera ją. Dużo radości dawało pani Henryce uczestniczenie w zajęciach organizowanych przez stowarzyszenie alzheimerowskie. Dopóki zdrowie jej na to pozwalało lubiła aktywnie spędzać czas, tańczyć, śpiewać, rysować.
Henryka Ciechanowska to kobieta pełna odwagi, empatii i niezłomnej siły. Zawsze stawiała na pierwszym miejscu dobro innych.
Beata Krzemińska
rzecznik prasowa Urzędu Marszałkowskiego
sierpień 2024 r.