Genowefa Tomkielska
Duchowa siła i wiara są dla niej źródłem wsparcia, a modlitwa stanowi ważną część jej życia. Jej młodość naznaczyły doświadczenia czasu wojny, które ukształtowały ją i wzmocniły jej charakter.
Jest jednym z pięciorga dzieci Marianny i Stanisława Boińskich. Urodziła się 3 października 1924 roku w Wólce (powiat lipnowski). Jej rodzice prowadzili gospodarstwo rolne i wychowali Genowefę w duchu szacunku do ciężkiej pracy oraz miłości do ziemi.
Jako młoda dziewczyna Genowefa doświadczyła okropności wojny. Została wysłana na roboty przymusowe przy budowie okopów. Pracowała również w niemieckim gospodarstwie, znajdującym się w pobliskiej miejscowości Łąkie. Te trudne wojenne doświadczenia oraz ciężka praca jeszcze bardziej zahartowały jej charakter.
W 1945 roku wyszła za mąż za Jana Tomkielskiego, mieszkańca tej samej wsi. Wspólnie prowadzili małe gospodarstwo w Wólce, hodując krowy, świnie, kaczki i kury, a także uprawiając ziemniaki i żyto. Wychowali córkę, z którą obecnie mieszka pani Genowefa. Doczekali się trzech wnuczek oraz sześciorga prawnucząt.
Przeszło czterdzieści lat spędziła u boku swojego ukochanego męża, który zmarł w 1979 roku. Genowefa lubiła wiejskie zabawy i potańcówki, podobno to właśnie podczas jednej z nich poznała swojego męża. Mimo licznych obowiązków, zawsze potrafiła znaleźć czas dla innych, była gotowa pomagać sąsiadom i przyjaciołom.
Jest religijna, regularnie się modli i jeszcze do niedawna uczęszczała do kościoła. Chętnie wspomina czasy spędzone w Wólce.
Beata Krzemińska
rzecznik prasowa Urzędu Marszałkowskiego
październik 2024 r.