Eugenia Drobnicka
Eugenia Drobnicka (z domu Popiel) urodziła się 17 sierpnia 1919 roku w Jacowcach niedaleko Tarnopola w dzisiejszej Ukrainie. Miała dwoje rodzeństwa. Dzieciństwo i młodość spędziła w rodzinnej miejscowości. Podczas II wojny światowej była łączniczką w partyzantce. Często wspominała o konieczności częstych ucieczek z miejsca zamieszkania w obawie przed atakami Ukraińców.
Po zakończeniu wojny rodzina jubilatki osiedliła się w miejscowości Reńska Wieś niedaleko Kędzierzyna-Koźla. W 1945 wyszła za mąż i zamieszkała w Opolu. Jej mąż był oficerem Wojska Polskiego, ale ze względu na przekonania zrezygnował ze służby. Małżonkowie następnie kupili dom w Kędzierzynie-Koźlu i tam mieszkali do 1952 roku, kiedy to przeprowadzili się do Karbowa (gmina Brodnica), a następnie Brodnicy. Wychowała czworo dzieci: dwóch synów i dwie córki. Doczekała się siedmiorga wnucząt i trójki prawnucząt.