Marszałek odwiedził najstarszą mieszkankę województwa
3 listopada 110. urodziny obchodziła najstarsza mieszkanka naszego województwa, pani Elżbieta Rogala. Pomorzanka spod Chojnic, oddana żona, dzielna wojenna matka, zaangażowana babcia i prababcia, była świadkiem historii regionu. We wtorek (9 listopada) odwiedził ją marszałek Piotr Całbecki. Gospodarz województwa przekazał jubilatce życzenia urodzinowe, do których składania i przesyłania zachęcał we wcześniej zainicjowanej przez siebie akcji. Na apel marszałka odpowiedziało wielu mieszkańców regionu oraz instytucje kultury.
– Za panią Elżbietą ponad wiek polskiej historii. Takie życie to skarbnica wiedzy dla kolejnych pokoleń. W ten piękny jubileusz chciałbym przekazać słowa wdzięczności za owoce minionych stu dziesięciu lat. Mam nadzieję że przekazane życzenia, które napłynęły od mieszkańców regionu i instytucji kultury, umilą ten szczególny dzień – powiedział marszałek Piotr Całbecki.
Biografia pani Elżbiety jest bardzo typowa dla miejsca i czasów, w których przyszło jej żyć. Urodziła się 3 listopada 1911 w niewielkim Zamościu pod Chojnicami, ale jej rodzina wkrótce musiała przenieść się „za chlebem” do Wielkopolski. Jej dzieciństwo i młodość przypadły na I wojnę światową, a potem wielki kryzys gospodarczy, który skazał na skrajną biedę i niepewność jutra miliony ludzi. Według niektórych danych historycznych w II Rzeczypospolitej głodowało nawet 6 milionów ludzi. Na wsi i w miastach szalało bezrobocie.
Miała już 26 lat, kiedy trafiła na mężczyznę swego życia. Franciszek Rogala był ogrodnikiem zatrudnionym przez magistrat Bydgoszczy, co dawało przyszłej młodej rodzinie gwarancję utrzymania na przyzwoitym poziomie. Ślub odbył się w 1937 roku, na dwa lata przed kolejną wojenną pożogą. Urodziły się dzieci, syn i dwie córki.
Wybuch II wojny światowej i niemiecka okupacja był dla pani Elżbiety i jej rodziny kolejną cezurą. Polacy w okupowanej Bydgoszczy – ci, którzy przeżyli czas najgorszego terroru w latach 1939-1940 – podlegali szerokiemu katalogowi szykan, od wyrzucania z mieszkań i pozbawiania dobytku po przymusową ciężką pracę fizyczną. Wielu, tak jak młody ojciec i mąż Franciszek Rogala, zostało wywiezionych na roboty przymusowe daleko do Niemiec.
Pani Elżbieta została sama z dziećmi, zdana tylko na siebie i swoją zaradność. Niechętnie opowiada o tamtych czasach.
Mąż wrócił w 1943 roku. Nie był już tym samym człowiekiem.
Została wdową wkrótce po wojnie. Dzieci trzeba było utrzymać, nakarmić, oprać, wykształcić, dopilnować żeby wyszły na ludzi. Wszystko na barkach drobnej kobiety. Jest dobrze po czterdziestce kiedy podejmuje pierwszą w życiu pracę zawodową, w bydgoskich zakładach graficznych.
Tym, co dawało jej zawsze radość i odskocznię od trudów życia, były ogródek i rośliny ozdobne. Zawsze je kochała, a i teraz sprawiają jej wielką radość. Lubi dostawać zwłaszcza kwiaty doniczkowe, które pielęgnuje z wielkim oddaniem, choć poruszanie się o własnych siłach sprawia jej coraz większą trudność.
Mieszka w prowadzonym przez zakonnice domu pomocy społecznej w Chełmnie. Uważa, że to dobrze, bo cały czas jest wśród ludzi, otoczona życzliwością i opieką, potrzebna. Tu, troskliwie pielęgnowana, przechorowała COVID-19. Wyszła z choroby zwycięsko, tak jak wcześniej z tylu innych życiowych prób.
Beata Krzemińska
rzecznik prasowa Urzędu Marszałkowskiego
9 listopada 2021 r.
Ostatnia aktualizacja: 12 listopada 2021 r.
