Helena Kowalska
Niemal całe jej życie związane jest z Toruniem, w którym mieszka od 1923 roku. Pamięta dobrze miasto czasu niemieckiej okupacji i jego powojenne dzieje. Interesuje ją zwłaszcza najnowsza historia grodu Kopernika.
Helena Kowalska urodziła się 31 maja 1920 roku w Kurkocinie (powiat wąbrzeski) jako córka Teofila i Franciszki. W dzieciństwie razem z rodziną krótko mieszkała w Wąbrzeźnie, z którego w 1923 roku przeprowadziła się do Torunia. Tam dorastała ze starszym rodzeństwem, bratem i siostrą. Uczęszczała do szkoły podstawowej przy ulicy Prostej i należała do Związku Młodzieży Polskiej. W wieku 14 lat straciła ojca, który zmarł w wyniku nieszczęśliwego wypadku w pracy.
Podczas drugiej wojny światowej razem z bliskimi pozostała w Toruniu i pracowała z siostrą w restauracji przy ulicy Szerokiej. Dobrze pamięta jak Niemcy, a potem Rosjanie wkraczali do miasta. W czasie okupacji poznała swojego przyszłego męża. Para wkrótce stanęła przed ołtarzem i wzięła jeden z pierwszych powojennych ślubów w Toruniu.
Po wojnie zajmowała się domem i wychowywaniem dzieci, córki oraz syna. Mąż Józef Kowalski pracował w Toruńskim Zakładzie Przemysłu Nieograniczonego „Polchem”. Po jego śmierci w 1960 roku pani Helena podjęła pracę w Toruńskich Zakładach Gastronomicznych, a później w Toruńskiej Przędzalni Czesankowej „Merinotex”, gdzie zajmowała się transportem wewnętrznym. Po przejściu na emeryturę opiekowała się wnukami i pomagała synowi, z którym dziś mieszka.
Jest ciekawą świata osobą, która lubi podróżować. Zwiedziła niemal całą Polskę i chętnie wyjeżdżała za granicę m.in. do Czech i zachodnich Niemiec. Lubiła także zbierać z koleżankami grzyby i często korzystała z kulturalnych atrakcji miasta. Jako towarzyska i aktywna osoba, interesuje się lokalnymi wydarzeniami oraz historią Torunia, zwłaszcza najnowszą. Prenumeruje gazetę Nowości i czyta prasę kobiecą. Jest także babcią dwojga wnucząt.
Biuro Prasowe Urzędu Marszałkowskiego
Maj 2021 r.
