Zofia Rudzińska
Zofia Rudzińska (z domu Szadkowska), córka Józefa i Tekli urodziła się 4 czerwca 1920 roku w Rakutówku (gmina Kowal, powiat włocławski). Była najmłodsza z rodzeństwa, miała trzech braci i pięć sióstr. Ojciec pani Zofii miał własną cegielnię. Matka opiekowała się dziećmi, prowadziła dom.
Przed wojną ukończyła szkołę podstawową w Kowalu (powiat włocławski). Wojnę przeżyła w rodzinnej miejscowości. Zajmowała się wychowywaniem dzieci dalszych członków rodziny.
Po wojnie związała się z Wacławem Rudzińskim z Kowala. Para wzięła ślub w 1950 roku. Małżonkowie prowadzili wspólne gospodarstwo rolne. Wychowali trzech synów: Juliusza, Wojciecha i Ksawerego. Rodzice dbali o ich edukacje, wszyscy skończyli studia. Najmłodszy syn Ksawery mieszka w Stanach Zjednoczonych, Juliusz pracował naukowo na Politechnice Łódzkiej, był alpinistą, zginął podczas jednej z wypraw. Pani Zofia pozostaje obecnie pod opieką syna Wojciecha i jego rodziny.
Seniorka od zawsze działała na rzecz lokalnej społeczności. Tuż po wojnie została członkiem Polskiego Czerwonego Krzyża, niosła pomoc pokrzywdzonym i ubogim. Należy do Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. Zasiadała w radzie miasta i gminy Kowal, chętnie angażowała się w lokalne inicjatywy.
Pani Zofia jest osobą bardzo religijną, codziennie odmawia różaniec, przynależy do grup i stowarzyszeń parafialnych.
Od zawsze lubiła gotować i szyć. Interesuje się historią i życiem regionu. Codziennie czyta prasę, najchętniej pisma lokalne.
